سپس به آبدرا بازگشت و با افکار لئوکیپوس آشنا شد. بعد به آتن سفر کرد. پیشتر در آتن از پروتاگوراس معاصر او با شوق بسیار استقبال شده بود، ولی دموکریت در مورد خود گفته است: «من به آتن رفتم و هیچ کس مرا نشناخت.» در آتن مدت‌ها به فلسفهٔ دموکریت توجهی نشد. برنت می‌نویسد:«روشن نیست که افلاطون از دموکریت اطلاعی داشته است، اما ارسطو او را خوب می‌شناخت.» دیوگنس لائرتیوس می‌نویسد که افلاطون چنان از دموکریت بدش می‌آمده که می‌خواسته همهٔ کتاب‌های او را بسوزاند.

دموکریت در یونان باستان به عنوان «فیلسوف خندان» معروف بوده‌است؛ زیرا بسیار بر ارزش شادمانی تاکید می‌‌کرده‌ است. دموکریت، هوادار مثبت‌اندیشی و بهره‌گیری متعادل از لذت‌ها و دوری از ریاضت بود. از این رو، نظام اخلاقی اپیکوری در حقیقت همان اخلاق دموکریت است.

دموکریت از بزرگترین فیلسوفان پیش از سقراط و ریاضیدانی پر توان بود. همچنین آثار بسیاری در زیست‌شناسی و موسیقی خلق کرد. اصل آثار دموکریت به دست ما نرسیده ‌است. از او صرفاً نقل قول‌هایی به جا مانده و دیوژن هم تنها عنوان چند اثر از آثار او را یاد کرده‌ است.

دموكریت در سال 360 پیش از میلاد مسیح از دنیا رفت.

آثار: قطعات، كیهان‌شناسی بزرگ، كیهان‌شناسی كوچك