اینشتین در زمان تولد سر بسیار بزرگی داشت كه موجب نگرانی مادرش شده بود. به علاوه او خیلی دیرتر از بچه‌های معمولی صحبت کردن را آغاز کرد. در پنج سالگی، پدرش به او یک قطب‌نمای جیبی نشان داد و اینشتین پی برد که در فضای خالی چیزی بر روی سوزن تأثیر می‌گذارد. او بعدها این اتفاق را یکی از تحول‌آمیزترین اتفاقات زندگی‌اش توصیف کرد.

در سال 1889، دانشجویی به نام مکس تالمود که به مدت شش سال پنجشنبه شب‌ها به منزل خانواده اینشتین می‌آمد ،اینشتین را با مهم‌ترین متون علمی و فلسفی آشنا کرد، که از جمله آنها می‌توان به نقد خرد ناب اثر كانت اشاره کرد . همچنین در اواخر دوران کودکی و اوایل دوران بزرگسالی، دو عموی او با توصیه و تهیۀ کتاب‌هایی در زمینه علم، ریاضی و فلسفه، به رشد فکری او کمک می‌کردند .

در سال 1894، در پی ناموفق ماندن کسب ‌و کار هرمان اینشتین، خانوادۀ اینشتین به شهری در نزدیكی میلان مهاجرت كرد. البته آلبرت برای تمام کردن دورۀ دبیرستان، در مدرسه شبانه روزی مونیخ ماند، ولی بالاخره دبیرستان را نیمه كاره رها كرد و به خانواده‌اش پیوست. در آزمون ورودی مؤسسۀ فدرال پلی‌تكنیك زوریخ، اگرچه امتیاز آلبرت در بخش ریاضی و علوم عالی بود، اما امتیاز پایین او در بخش ادبیات مانع از قبولی وی شد. سپس خانواده‌اش او را به آرائو در سوئیس فرستادند تا تحصیلاتش را در آنجا به اتمام برساند . آلبرت در آنجا به مطالعۀ تئوری الكترومغناطیس مشغول شد و در سال 1896 دیپلم خود را دریافت کرد .

اینشتین پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه، نتوانست شغلی در رابطه با تدریس پیدا کند. در 1902 پدر یکی از هم‌کلاسی‌هایش به او کمک کرد تا در یکی از دفاتر ثبت اختراع در سوئیس استخدام شود.

وی در خلال جنگ دوم جهانی به آمریكا مهاجرت کرد تا در پروژه‌ای که این کشور به منظور تحقیقات برای ساخت بمب اتمی راه‌اندازی کرده بود شرکت کند. پس از پایان جنگ و تأسیس اسرائیل به آن کشور مهاجرت کرد و به عنوان عضو هیئت علمی و استاد در دانشگاه عبری اورشلیم به تدریس پرداخت. سرانجام دوباره به آمریکا بازگشت و در شهر پریستون ساکن شد.