یوهان وولفگانگ فون گوته، نویسنده و سیاستمدار آلمانی در 28 اوت 1749 در فرانکفورت / ماین متولد شد. وی یکی از مهم‌ترین ادیبان آلمانی زبان است.

گوته در 1765 به اصرار پدر در رشتۀ حقوق دانشگاه لایپزیک شروع به تحصیل کرد. البته خیلی زود و پس از ابتلا به یک بیماری مهلک، وادار به بازگشت به خانه شد. در اشتراسبورگ با هردر آشنا شد که نقد روشنگرانۀ هامان و فلسفۀ زبان خود به او منتقل کرد و توجه گوته را به شکسپیر و آثار عهد عتیق منعطف نمود. گوته در 1771 امتحانات پایانی رشتۀ حقوق را در فرانکفورت انجام داد. گرچه بیشتر ترجیح می‌داد اوقات خود را صرف نوشتن اولین درام خود کند و در این دوران، چند شعر هم سرود. «رنج‌های ورتر جوان‌سال» اولین رمان گوته بود که در سال 1774 فروش بسیار خوبی داشت و او را به شهرت رساند. پس از سفری به سوئیس، در اواخر سال 1775 به دربار دوک جوانی به نام کارل‌ آگوست در وایمار رفت. در آنجا هنرمندان دیگری از جمله ویلاند و شارلوته فون اشتاین فعالیت داشتند. گوته در وایمار،‌ وظایف سیاسی فراوانی از جمله در حوزۀ سرمایه‌گذاری، ساخت راه و معدن و ارتش بر عهده گرفت. بعدها هم مدیر تئاتر شد و بر آموزش و پرورش هم نظارت می‌کرد. در سال 1782 لقب اشرافی را از قیصر یوزف دوم دریافت کرد. گوته در سپتامبر 1786 پنهانی به ایتالیا رفت. در این سفر به رم عهد عتیق و رنسانس ایتالیایی علاقۀ خاصی پیدا کرد.

در ژوئن 1788 به وایمار بازگشت و با کریستیانه والپیوس نامزد و در سال 1806 با وی ازدواج كرد. حاصل این ازدواج، پنج فرزند بود که تنها اولین پسر آنها آگوست زنده ماند.

زندگی گوته در دهۀ نود قرن هجدهم، متأثر از همکاری با شیلر بود. این دو ادیب، سبکی را پایه گذاشتند که بعدها «کلاسیک وایماری» خوانده شد.

گوته در 22 مارس 1832 در وایمار از دنیا رفت.

آثار: الگیاهای رمی، تحقیق در دگردیسی گیاهان، ترانه‌های مجلسی، توركاتو تاسو، خنیاگر، دیوان شرقی – غربی، رنج‌های ورتر جوان‌سال، قیصر، فاوست، گوتس فون برلیشینگن، یهودی سرگردان