ویکتور هوگو در سال 1822 با آدل فوشه دوست دوران كودكی خود ازدواج كرد. هر دو خانواده از این وصلت ناراضی بودند. اعتقاد داشتند كه زندگی آنها دوامی نخواهد یافت، اما آن دو صاحب 5 فرزند شدند.

ویکتور هوگو در زمان حیاتش همواره به دلیل داشتن عقاید آزادیخواهانه و سوسیالیستی و حمایت قلمی و لفظی از طبقات محروم جامعه، مورد خشم سران دولتی و حکومتی بود و علیرغم فشارهایی چون سانسور، تهدید و تبعید هرگز از آرمان‌های خود دست نکشید. او ابتدا به بروكسل و سپس به جزیرۀ جرزی و در نهایت به جزیرۀ گریزین كه از جزایر دریایی مانش است، تبعید شد. در آنجا بود كه به نوشتن دربارۀ نكوهش اعمال ظالمانهٔ حكومت فرانسه ادامه داد و درنتیجه مقالات مشهور او بر ضد ناپلئون سوم در فرانسه ممنوع شد. با وجود اینكه ناپلئون سوم در سال 1859 تمام تبعیدی‌های سیاسی را عفو كرد اما هوگو از پذیرش این عفو سرباز زد. پس از سرنگونی امپراطوری روم در سال 1870۰ به عنوان قهرمان ملی به پاریس بازگشت و عضو مجمع نمایندگان ملی و بعد به عنوان سناتور جمهوری سوم انتخاب شد.

ویكتور هوگو در 22 ماه مه 1885 در پاریس از دنیا رفت.