"یك پادشاه بسیار مقتدر در مشرق زمین، به بادمجان علاقۀ زیادی داشت. او از خوردن آن سیر نمی‌شد و حتی یك خدمتكار مخصوص داشت كه وظیفه‌اش فقط طبخ كردن بادمجان، بر طبق سلیقۀ پادشاه بود. پادشاه با شادی می‌گفت: «این بادمجان چقدر عالی است. چه ظاهر باشكوهی دارد. بادمجان بهترین غذای جهان است!» خدمتكار جواب می‌داد: «بله قربان.» روزی پادشاه از سر حرص به قدری بادمجان خورد كه حالش بد شد. احساس می‌كرد كه معده‌اش زیر و رو می‌شود و همین حالاست كه تمام بادمجان‌هایی را كه در عمرش خورده است بالا بیاورد. گفت: «دیگر هرگز لب به بادمجان نخواهم زد. اینها میوه‌های جهنم هستند و دیگر میل ندارم حتی چشمم به آنها بیفتد. حتی فكر كردن به آن هم حالم را به هم می‌زند. بادمجان مزخرف‌ترین چیزی است كه وجود دارد.» خدمتكار جواب داد: «بله قربان.» ناگهان پادشاه خشمگین شد و سر خدمتكار فریاد زد: «امروز ظهر كه از بادمجان تمجید می‌كردم،‌ با من موافقت كردی. حالا هم كه از بادمجان بد می‌گویم، باز هم با من موافقت می كنی. این كار تو چه معنایی دارد؟» - «ای پادشاه قدرتمند، من خدمتكار تو هستم نه بادمجان!»"

نمایه مستقل
به یک دوست بفرستید - کارت پستال بفرستید - گزارش خطا