"در سال 1980 هلموت اشمیت در آخرین مبارزۀ انتخاباتی خود شركت كرد و رقیب او فرانتس یوزف اشتراوس بود. اشمیت به 52 حوزۀ انتخاباتی بین فلزن‌بورگ و پاسا، كوبورگ و فولینگن سفر كرد. او هم مانند تمام كاندیداهای انتخاباتی یك شعار اصلی داشت كه در همه جا آن را تكرار می‌كرد. جزئیات آن در هر مكان دقیق‌تر می‌شد و شكل ادای آن از جایی به جای دیگر تغییر می‌كرد. در واقع بستگی به محل سخنرانی او داشت. بخش‌های مختلف سخنرانی او روی كاغذهای A5  نوشته شده بود كه در هر محل آنها را جابه‌جا ادا می‌كرد. روی هر برگ، یك كلمۀ اصلی و زیر آن كلمه دو تا سه موضوع جنبی نوشته شده بود. برای مثال یك نقل قول و نتیجۀ منطقی كه از آن می‌شد گرفت. اوائل مبارزۀ انتخاباتی سخنرانی او یك ساعت طول می‌كشید و در پایان مبارزۀ انتخاباتی این سخنرانی‌ها یك ساعت و نیم طول می‌كشیدند. اشمیت در آغاز مبارزۀ انتخاباتی خود، اهمیت سیاست داخلی و خارجی را یك اندازه می‌خواند اما هر چه به انتخابات نزدیك‌تر می‌شدند، ‌اهمیت سیاست داخلی بیشتر می‌شد. در خاتمۀ مبارزۀ انتخاباتی، دیگر نامی از سیاست خارجی نمی‌برد. در طول تمام سخنرانی‌های اشمیت، مردم او را تشویق می‌كردند. به طور متوسط 45 دقیقه می‌خندیدند یا به علامت تأیید سخنان او كف می‌زدند. یكی از مشاوران اشمیت كه مسئول بررسی میزان محبوبیت او بود، به این نتیجه رسید كه در تمام مدت سخنرانی مردم كف زده‌اند."

نمایه مستقل
به یک دوست بفرستید - کارت پستال بفرستید - گزارش خطا