"قبلاً این وهم وجود داشت كه اشباح خانه‌ها قربانی می‌خواهند. اولین كسی كه وارد آن خانه می‌شد، قربانی آنان بود. مردم برای اینكه قربانی آن اشباح یك انسان نباشد، حیوانی را به داخل خانه می‌فرستادند. مثلا یك گربه، یك سگ یا یك خرگوش. در بعضی مناطق یك مرغ سیاه را در آستانۀ در سر می‌بريدند. بعد خوشبختی وارد آن خانه می‌شد. بعضی دیگر بر این گمان بودند كه باید ابتدا مقداری نمك، تكه‌ای نان، یك صلیب، یك سكه و یك كتاب آوازهای مقدس به آن خانه برده شود تا خوشبختی و بركت به آن خانه روی آورد. گروهی دیگر اعتقاد داشتند كه اولین بار، باید با دستان پر وارد خانه شد. در این صورت همیشه غذای كافی برای اهالی خانه وجود خواهد داشت. دستۀ دیگر بر این عقیده بودند كه اجاق خوراك‌پزی را باید اول با كود حیوانات و سوخت‌های بدبو روشن كرد تا جادوگران را فراری دهد. البته در این مدت اهالی اصلی خانه باید در همان مكان می‌ماندند...! هنگام اثاث‌كشی می‌گفتند: «خوشبختی وارد شو، بدبختی خارج شو!» بعد هم تمام افراد خانواده با هم غذا می‌خوردند. این وعدۀ مشترك غذایی نماد بركت همیشگی برای آن خانه و سلامتی اهالی آن بود."